Rustig blijven in onrustige tijden: ik vind het met vlagen topsport. “Heb vertrouwen Martine, je bent waar je zijn moet” spreek ik mijzelf moed in op wiebelige dagen. En voeg dan toe “Je bent niet alleen” aangezien we collectief in een transformatie proces zitten. “Weird is becoming the new normal” kwam laatst in een podcast voorbij. Op zich hou ik wel van ‘weird’ maar een beetje meer het gevoel van veiligheid, van weten waar je aan toe bent zou welkom zijn.

Er wordt veel gevraagd van onze veerkracht en flexibiliteit. De woorden van Eckhart Tolle helpen mij in deze tijd: accepteer wat zich aandient in het moment, werk het niet tegen maar werk ermee alsof je het gekozen hebt. Zoals bijvoorbeeld de invulling van de herfstvakantie…

Mijn jongste dochter is op tussenjaar in Valencia en we zouden naar haar toegaan. Ik zag ons daar – met haar als gids – al lekker door de straten struinen. Of met z’n allen op het strand zitten, blote voeten in het warme zand. De tickets waren begin september al bijna gekocht, voor de zekerheid nog heel even wachten. Elke dag dichterbij de eventuele vertrekdatum diende zich, als een Flexa-staaltje, weer een volgende kleurcode aan. Mijn gedachten gingen van recalcitrant-kleuter (“we gáán gewoon, die quarantaine zien we later wel!”) naar standvastig-volwassen (“het kan écht niet” en vervolgens alle doemscenario’s opnoemen). En tussendoor yoga om alles weer los te laten. Topsport dus.

Hoe het afgelopen is? Het is een Fletcher-hotel-deal in Brabant geworden. Ook zuidelijk, iets minder zon maar met een Wellness-center erbij. Vanmiddag die Spaanse dochter maar ‘s Facetimen vanaf de witte plastic ligstoel bij het binnenzwembad. Werken met wat er is…