Bij een familieopstelling heeft alles een plek, ook een huisdier.

Tijdens haar eerste bezoek vertelde mijn cliënt (9) over haar gezin, over haar ouders die gescheiden zijn. Ik nodigde haar uit om poppetjes te kiezen voor al haar familieleden.

Bedachtzaam pakte ze één voor één de poppetjes en gaf ze een plekje op tafel. Ze keek naar het tafereel, vervolgens naar mij en zei met een twinkel in haar ogen: “En de poes!”

“Maar natuurlijk, de poes moet er ook bij!” antwoordde ik. “Maar die heb ik niet…” Ik pakte een rozekwarts en legde de ‘poes’ naast haar poppetje. Er kwam zichtbaar rust in haar ogen.

Bij haar volgende bezoek kwam ze enigszins geheimzinnig binnen met een doosje in haar handen. Ze ging zitten en schoof het naar mij toe. “Oeh, wat is dit voor leuks?” zei ik nieuwsgierig “Een cadeautje…voor mij?”

Twee katten – ze kon niet kiezen – en een hond kwamen tevoorschijn. Wat een lief gebaar. Ze zijn die middag meteen in gebruik genomen ☺