Tussenjaar: loslaten

Ineens kwam het binnen: vanavond heb ik de allerlaatste open-podium avond van mijn oudste dochter. De week erna de allerlaatste ouderavond. Zoals gisteren een goede vriendin van haar, die bij ons over de vloer was, met enige weemoed tegen mij zei: “We hebben nog 8 weken school en dan is het klaar…”.

Ik besefte mij ineens hoe ik haar ga missen en dat ons gezin aan de vooravond staat van een behoorlijk grote verandering. Van vier gezinsleden naar drie. Een lege kamer. Het grote loslaten is begonnen, mijn taak als opvoeder gaat na de zomer een andere vorm aannemen. Wat voor vorm weet ik nog niet, vanaf de zijlijn meekijken waarschijnlijk, observeren en af en toe je tanden op elkaar houden als je op social media leest wat ze allemaal aan het doen is in haar tussenjaar.

“Moet er niet aan denken, kinderen het huis uit… ga nu al huilen haha!!” schreef een vriendin van mij van vroeger die jongere kinderen heeft. “Maar je zal er vast wel een klein beetje aan toe zijn hoop ik. En de andere 2 doodknuffelen natuurlijk.”

Ik denk dat ik dat maar ga doen – of dat opvoedkundig goed is laat ik maar even los.