Eindexamen

“Kijk uit voor de lamp, Mam!” Alsof hij zijn eigen leven leidt slingert de vlaggenstok met vlag en schooltas alle kanten op. Helaas niet de kant op die ik wil: in de daarvoor bestemde houder. Het zal wel te maken hebben met de ontlading: mijn oudste dochter is geslaagd. Wow. Dat brengt je even uit balans. Henk, de gepensioneerde buurman tevens steun en toeverlaat van ons gezin, nam de klus dankbaar over.

“Foto!” riep ik. Een mijlpaal vereeuwigd. Verderop in de straat aan de overkant hing ook al een vlag, als een soort brothers-in-arms zwaaiden ze elkaar toe.

Een uurtje later lag er een klein handgeschreven briefje op de deurmat. Op enthousiaste toon schrijft de jonge auteur dat hij (of zij) het zo knap vindt dat de bewoner van dit-huis-met-de-vlag zijn/haar eindexamen heeft gehaald. Geheel belangeloos heeft de auteur dit geschreven en door de bus gedaan. Gewoon omdat hij dat leuk vind. Omdat hij het de moeite waard vindt om iemand een compliment te geven. Omdat die persoon dat verdient. Iets wat, gezien zijn missie, alle knappe knoppen in heel Haarlem verdienen.

Ik liep al in de wolken, dit zorgde echter voor het gouden randje erom heen. Jij begrijpt het Sammy.