Kleine dingen in tijden van Corona
Het moedervlekje op het oor van mijn zoon…
Het chocolaatje vroeger op het kussen bij mijn oma…
Zonsondergang op het strand…
‘s Avonds in een schoon bed duiken…
Koffie in de zon aan het Spaarne…
Een handgeschreven briefje van het buurmeisje op de mat vinden…
Hoe de zon door de bomen mijn praktijk verlicht…
De zonnebloemzaadjes (van mijn lieve vriendinnen voor mijn verjaardag gekregen) die na vijf dagen al uitkomen…
Een stukje pure chocola van Godiva…
De hug tussen mijn kinderen en hun vader die ze 3,5 maand niet gezien hadden…
De katten die mij elke ochtend komen begroeten…
Zomaar een aantal kleine dingen waar ik blij van word, die inspireren en mij doen verwonderen. En laat ik nou de afgelopen periode tijd hebben gehad om nog meer van zulke terloopse dingen te zien. Zoals deze libelle die vorige week mijn tuin bezocht. Libelle staat voor transformatie, luchtigheid, speelsheid en tot jezelf komen. De diepere betekenis van het leven, dat wat onder de oppervlakte zit. De Corona-tijd luidde dit al in en deze zomer voelt dit nog sterker, een beetje alsof ik tegen een bevalling aan hik, iets mag geboren worden. Of meer naar buiten komen en dat heeft tijd nodig. Ondertussen word ik daar ongeduldig van en komen er oude (niet-helpende ) gedachtepatronen naar boven als: je werkt niet hard genoeg, ga nou ‘s aan de slag, niet je kop te veel boven het maaiveld uitsteken e.d.
Enkele weken geleden heb ik mijn logo opnieuw laten ontwerpen/re-designen, verder ben ik bezig met het herschrijven van de teksten op mijn site en volgende week heb ik een heuse fotoshoot van en voor mijzelf in de praktijk. Terwijl ik dit opschrijf denk ik: hm, lekker bezig Martine! Een vernieuwde versie van mijzelf is bezig naar buiten te komen en ik merk dat ik dat heel leuk vind en ook best spannend. Vroege strandwandelingen, yoga en sparren met vrienden en familie helpen bij dit proces en maakt soms diepere tranen los. Een goede vriend van mij zei een tijd geleden al ‘s tegen mij: “Ga nou ‘s echt óp dat podium staan en niet half in de coulisses blijven hangen!” Jaja, ik weet het en het zijn slechts een paar stappen.
Laatst zei ik nog tegen een cliënt terwijl ik mijn armen wijd uitspreidde: laat jezelf vol zien, spreid die vleugels uit! Nu het alleen zelf ook nog doen… Wat ik zeg: de kleine dingen 🙂
