Vriendschap

Ik was 6 en zij was 5. We kwamen bij elkaar in de klas en hadden een klik.
Onze moeders ook, dat helpt op die leeftijd bij het vormen van vriendschappen.
We hielden allebei van Holly Hobbie, een meisje met een blauw kapje op en een schort van patchwork. En Snoopy, mijn grote favoriet waar ik een knuffel van had. Er werd veel buiten gespeeld, ravotten in de tuin en op onderzoek gaan in de buurt. En tekenen, knutselen, met de poppen spelen. Zij had een prachtige Sacha-pop, anders dan die van mij waar ik wel ‘n tikje jaloers op was. En als hij er niet was, speelde we in de grotere kamer van haar broer met zijn Playmobiel wat hij niet altijd kon appreciëren.

Toen we iets ouder waren, schreven we briefjes naar elkaar met stickers erop. Zo ook in elkaar’s poeziealbum over hoe bijzonder onze vriendschap was, met tekeningen en poezieplaatjes erbij. We hebben veel bij elkaar gelogeerd, ik denk zelfs dat zij – na mijn Oma – de eerste was waar ik uit logeren ging. In haar kleine knusse kamertje, kletsend in slaap vallen met op de achtergrond het geroezemoes van haar ouders in de woonkamer onder ons.

Ik weet nog dat we bij het veel stoerdere buurmeisje stiekem een trekje van een sigaret hadden genomen. De tijd waarin de Gladstone’s in een doosje op het salontafeltje stonden. Heel vies vonden we het maar oh zo cool! Toen we thuiskwamen, rook haar moeder het direct en vroeg ernaar. Met schaamrood op de kaken logen wij hierover, renden snel naar haar kamer om giechelend na te praten over dit avontuur.

We deelden alles, onze zak drop en op wie we verliefd (George…) waren.

Vriendinnen. Hoe fijn is het om ze om je heen te hebben, vrouwen aan wie je alles kan toevertrouwen, die je begrijpen en je scherp houden. Aan wie we al onze kanten laten zien: de grappige, de energieke, de humeurige, de ‘kort-door-de-bocht’ (vaak goed bedoelt) en de kwetsbare.

Sommige vriendinnen heb ik in de box mee gelegen en spreek ik misschien één keer per jaar, een ander woont in het buitenland, popt op in mijn gedachten en de volgende ochtend appt ze mij. Vriendinnen met wie ik naar theater ga, wandel of urenlang kan praten over ‘het waarom van het leven’. De geweldige vrouwen van mijn studietijd, een groep waarmee we in september 35 jaar vriendschap vierden. ‘Wat een rijkdom’ zeiden we tegen elkaar. Mijn twee zussen die mij al helemáál van binnen en van buiten kennen.

Vriendinnen. Als een rode draad lopen ze in het leven met je mee. Een mooi onderwerp voor de nieuwste podcast van TussenTijd: Vrouwen Vriendschappen.

Met aan het eind van de podcast een oproep:

Bianca en ik krijgen beiden energie van nieuwe ontmoetingen dus bedachten we een appgroep te starten voor vrouwen in de regio Haarlem & omstreken. Het idee is om op een laagdrempelige manier elkaar te treffen voor een spontane (strand)wandeling, filmbezoek, kop koffie etc. Wil je meedoen, stuur mij een bericht achter of neem contact op.